ژرنده ای به نام هواتزین در باتلاق های ونزوئلا واقع در آمریکای جنوبی زندگی می کند. جوجه این ژرنده در میان بال هایش ژنجه دارد. او به کمک این ژنجه ها شاخه ها را گرفته، از آن درخت بالا می رود.

یک جوجه هواتزین حتی زمانی که مبدل به یک ژرنده کام می شود نیز در امر ژرواز ضعیف و ناتوان است. هنگامی که این ژرنده به نهایت رشد خود رسید، پنجه های بالهایش می افتند.

هواتزین ها فسیل های زنده نامیده می شوند. دلیل این امر آن است که یکی از نخستین پرندگان که بر روی زمین ظاهر شدند، آرکئو پتریکس ها بودند که در بالهایشان پنجه داشتند. دانشمندان فسیل این نوع پرنده های اولیه را یافته اند و به این تنیجه سیده اند که این پرنده نیز همچون هواتزین به وسیله پنجههایش از درخت بالا می رفته است.

حیوانات دیگری نیز وجود دارد که ما آن ها را به نام  فسیل زنده می شناسیم. البته نسل آن ها میلیون ها سال قبل منقرض شده است. مشهور ترین فسیل زنده، نوعی ماهی قدیمی است که کوئلاکانت نامیده می شد.